YAZ MI GELDİ?

İki tür insan vardır; yazı çok sevenler ve yazdan nefret edenler. Hiç ikisinin arasında yaza karşı nötr duygularda birini tanımadım. Hazır güneş ikizler burcuna geçmişken ve yaza geçiş başlamışken uzun süredir içimde tuttuğum ve muhtemelen çoğunuzun anlamlandıramayacağı “Yazdan nefret ederim.” başlıklı yazımı yayınlamak istedim. Ama bence hemfikir olanlarınız olacaktır.

Senelerce hep yaz aylarında tuhaf bir depresiflik ve terk edilmişlik duygusu taşıdım. Zaten güneş cildime leke yapar, çok terlerim ve bir de iştahlı insan için yaz kıyafetleri hiç kolay değildir arkadaşlar. Sabahları bir dilim karpuz ile 2 zeytin yiyen bir insan hiçbir zaman olamadım. Ha bu arada şişman olduğumu sananlar çok oluyor ben böyle konuştukça ama 38 beden bir insanım, fitliğimi kendimi sürekli frenlememe ve Satürn -Ay karşıtlığıma borçluyum haha. Neyse ne diyordum,hah; yaz demek bir kere bu iştahı bir zapta rapta almak demek. Sabahları 1 simit içine peynirleri doluşturup,simitin diğer yarısını da bala batırmak, yanına şekerli çay ohh bir de domates salatası üzerine de birkaç dilim karpuz yeme isteği ile uyanıyorum. Bunlardan sonra ise efendim o minnoş etekleri yok bikinileri istersen giy yani… O nedenle bir kere bunu körelterek porsiyon kısıtlamasına gidilmesi demek benim için. Napıyorsun o simiti almıyorsun. Balı da geri buzdolabına koyalım hmmmhh… Geri kalanı ile idare edersen fena değil…Bu bir…

İkincisi ise, hep her yer boş… Bir terk edilmişlik hissi geliyor bana bilmiyorum size de olur mu? Böyle parka giderim kimseler yok, caddeye inerim insanlar tek tük, Moda’ya ya da sahile gidersin boş yer var! “Aa ne kadar enteresan” derim içimden hep. Yahu bu insanlar nerede? Sanki herkes bir yerde toplaşmış,bronzlaşmışlar ve mutlular, bikinilerle dans ediyor,havuz partisi yapıp,şampanya patlatıyor,harika şarkılar eşliğinde şampanyalarını yudumluyor ve ben hep orayı bulamıyormuşum gibi bir his çöküyor içime. Ben bekarsam herkesin sanki sevgilisi var veya çalışıyorsam herkes İbiza’da gibi hissediyorum.

Bunun yanı sıra sürekli yüzüme 3 saatte bir 50 faktör güneş kremi sürmem gerekliliği ve bazen de şapka takma gerekliliğinden bahsetmek bile istemiyorum. Buna rağmen güneş lekesi oluyor tabii… Ayrıca terlemek ve yapış yapış olmak da demek. Kimi insansa yaza dair güzel anılara sahiptir ve yazın gelişini iple çeker. Benim için sıcak asfalt ve yazlıkta bile olsam klima açıp evde oturma zamanı olan yaz,onlar için denizden çıkmadıkları, hindistan cevizi kokulu mutlu bir mevsimdir.

Burada tabii ki bakış açısı ve algı önemli. Bunun nedenini düşündüm ve sanırım buldum. Bir kere deniz,güneş tek başına yeterli değil. Sosyallik ve arkadaş çevresi önemli olan. Biz küçükken yazlığımız hep oldu çok şükür fakat bence çocukların ihtiyacı olan herhangi bir yazlık değil, havuzlu,yaşıtlarının olduğu,hem güvenli hem de oyun alanlarının olduğu bir yazlık site… Tek başıma kumdan kale yapsam onun ne keyfi var? Yazı seven insanların genelde çocukluk ya da gençliklerinde yaşıtları ile güzel anıları var. Beraber havuz başında dondurma yedikleri,geceleri geç saate kadar site içinde bisiklete bindikleri,biraz daha büyüyünce yaz aşklarına başladıkları finfiri finfiri anılar… Bizim ise etrafımızda hiç yaşıtımız olmadı. Zaten sitede değildik, ailemiz de çalıştığı için hep bizden uzaktaydı.Bizim anılarımız daha değişik daha farklı oldu.Onlar için de şükürler. Ama güneş ikizlerde ya insanın aklı hep seçmediği seçenekte kalıyor.

Neyse işte bu yaz da sizleri İbiza’da zannederken kendime yapılacak aktivite arayarak ve nerde bu insanlar diye sıkılarak geçmez umarım. Belki kendini benim gibi hissedenler vardır içinizde. Sevgiler. Güzel bir yaz geçirin umarım.